هوش مصنوعی: ای زیبای من، به خاطر چهره‌ات نگذار زلف‌هایت به هم بریزد، چون ممکن است این کار باعث شود دلم بشکند.

هوش مصنوعی: گفتم امنیت داشته باش، زیرا من به تو وابسته‌ام. زندگی تو مانند عیدی است که به عمر ادامه می‌دهد و سپس ایمن خواهی بود.

هوش مصنوعی: چرا از دست من شراب نمی‌نوشی؟ حالا فهمیدم که تشنه‌ام و خون من را می‌خواهی.

هوش مصنوعی: در هر زمان که سخن از دوستان به میان می‌آید، از تو می‌پرسم که در این بازی چه چیزی را می‌افکنی، ای یار؟

هوش مصنوعی: در نهایت، این زندگی از تن خارج می‌شود و در آخر، این شمشیر است که به من ضربه می‌زند!

هوش مصنوعی: من هنوز با یاد آن یوسف در دل خودم مانده‌ام و در نهایت این احساس غم و درد نیز در آن پیراهنی که به‌دست آورده‌ام، باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: پاکدامنی، تو می‌دانی که برای ما و معشوق و می و بی‌پروایی چه راه‌حلی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم سرنوشت من چه خواهد شد، من در دل اسیر زیبایی‌های بی‌نظیر هستم که مانند تیغ تیز و برنده است.

هوش مصنوعی: ای خسروا، چاره‌ای برای رهایی از جان وجود ندارد، زیرا تو نمی‌توانی دل را بکنی.