هوش مصنوعی: ای بی‌غم، غم‌های من از دل رخت بیرون رفته است؛ جداییِ تو بسیار شده. اگرچه بر چهره‌ی غمگینان نیاوری، اما شادی‌ات به من ارزان نمی‌آید.

هوش مصنوعی: گفتی که از چنگال سیاست رهایت کردم، اما دل تو سوخته و جانم به خاطر این رهایی در آتش است.

هوش مصنوعی: کسی که یک بار بر بستر جدایی خوابیده، می‌داند شب‌های دردمندان چگونه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در شب‌های عاشقانه، شمع نشانه‌ای از آرزو و خواسته‌ها نبود و در چنین حالتی، رسوایی در شهر و در کوچه‌ها چه معنایی دارد که بخواهد به پاکدامنی و درستی اشاره کند؟

هوش مصنوعی: خورشید آسمان را مانند کسی که به سختی می‌تواند به هدفش برسد، می‌رقصد. ای ذره‌ای از هوا!

هوش مصنوعی: من به شدت مشتاق دیدن زیبایی تو هستم و حالا جانم به لب رسیده است. ای کسی که جان‌ها را نجات می‌دهی، لطفاً بگو کجا هستی؟

هوش مصنوعی: من آن شخصی نیستم که در سرزمین وصال محبوب بمانم؛ بگذار تا در کوی تو با خوشحالی به حساب گدایی و خواسته‌هایم زندگی کنم.