هوش مصنوعی: دل‌ها با یک نگاه حرکتی به سرقت می‌روند، همان‌گونه که یک خنده می‌تواند زندگی‌ها را دوباره زنده کند. جان‌ها هم مانند شعله‌ای می‌سوزند، زمانی که زیبایی زلف‌های تو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: دل‌ها آزاد و بی‌قید و شرط هستند و من نمی‌دانم چگونه باید در عشق دل را به بازی بگیرم؛ زیبا بودن به‌خاطر زلف‌های دل‌ربای تو است.

هوش مصنوعی: من در غم افتاده‌ام، اما از هستی برخواسته‌ام. آیا تو هم به دلایلی افتاده‌ای که گاهی برای دیدن من بیایی؟

هوش مصنوعی: دل غمگین من به خاطر محبوب خون می‌شود، چرا که حال من از جدایی به شدت تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمم از گریه به خون آمده، پس موهای بلندت را باز کن تا بتوانم با آن، سرمه‌ای برای روشن کردن چشمانم بسازم.

هوش مصنوعی: نپرس که پادشاه با من چه نسبتی دارد! در نهایت، من یک فرد عادی و ساده از یک روستا هستم و روز عید هم همین را نشان می‌دهد.