هوش مصنوعی: این زیبایی که مشاهده می‌شود، مانند زیبایی ماه نیست و این شکوه نیز، صرفاً به خاطر داشتن بال نیست.

هوش مصنوعی: اگر موهای مشکی‌ات را باز کنی، عجیب نیست که دل عاشق از غم تو شاداب و سرمست شود!

هوش مصنوعی: غم زلف تو بر دل من به مانند گره‌هایی پیچیده شده است. اگر تو بخواهی، می‌توانم این گره‌ها را باز کنم، اما اگر تو پیش کسی این گره‌ها را باز نکنید، من هم نمی‌توانم.

هوش مصنوعی: مردم چشم من به تو وابسته بود و با دوری تو، حالا خانه‌ام تاریک و بی‌نور شده است. تو که بینا و آگاه هستی، به جایی دیگر رفته‌ای.

هوش مصنوعی: سوی دیوار چرا می‌روی، اگر کسی نیاید؟ ای محبوب، هیچ وقت چیزی به زیبایی این دیوار وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به آنقدر با احتیاط و دقت وارد نشو که کسی متوجه حضور تو نشود. تو که درخشان و تابناک هستی، چرا باید به سر دیوار بیایی؟

هوش مصنوعی: ای محبوب، چند بار به سوی من نگاه می‌کنی؟ هر ساعتی که به تو نگاه می‌کنم، در واقع از خودم و وجودم فاصله می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من کمک کنی و یار من باشی، شانس و اقبال به من روی خواهد آورد و زندگی‌ام رونق خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: دیشب پیغام تو به ما رسید و امروز به خاطر این خبر خوش خیلی شکرگزار هستیم. نظر تو چیست؟

هوش مصنوعی: من به خاطر موهای تو جانم را به خطر انداختم و فقط خسرو می‌داند که من امروز چه سختی‌هایی را در این تنهایی تحمل می‌کنم.