هوش مصنوعی: اگر تو رنج و سختی من را بشناسی، دیگر ظلم و بی‌رحمی‌ات از حد نمی‌گذرد و به نهایت خود نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را جز تو نمی‌شناسم که بتواند به حق خدمت کند، اما تو هم آنقدر نیستی که بتوانی درک کنی چه کسی توانسته به تو خدمت کند.

هوش مصنوعی: تو که از غرور و خودبزرگ‌بینی اعراض نداری، نمی‌توانی خودت را به درستی بشناسی. منِ فقیر و گدا را چگونه می‌توانی بشناسی؟

هوش مصنوعی: به خاطر جدایی‌ات و تنهایی‌ام، همه مردم مرا شناخته‌اند. اما اگر تو مرا ببینی، می‌دانی که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: من موی تو را در دستان خود بسته‌ام، اما اگر به تن من نگاه کنی، می‌بینی که موی من به موی تو گره خورده است و با این کار می‌توانی مرا بشناسی.

هوش مصنوعی: من دلی دارم که مانند برده‌ای به تو وابسته است، ولی مواظب باش که آن را نیکو نگه‌داری، زیرا همۀ دل‌ها را برای تو تقدیم کرده‌ام و امیدوارم تو آنها را بشناسی.

هوش مصنوعی: این فرد از درون بسیار رنج می‌کشد، اما در ظاهر احساساتش را پنهان کرده و داغی که دارد نشان‌دهنده‌ی همین درد درونی اوست. این نشانه‌ها به ما کمک می‌کنند تا او را بهتر بشناسیم.

هوش مصنوعی: وقتی در قلب من جا گرفتی، مواظب باش که اگر نمکی از زبان بیرون بری، دیگر نمی‌توانی به راحتی مرا فراموش کنی.