هوش مصنوعی: حجم موهایت را مانند چتر بر سرم بگستران که تو سلطانت را به من نشان می‌دهی و با نگاه‌های نازکت دنیای من را تحت تسلط خود درآور.

هوش مصنوعی: موهایت را بالا کن و آن پنجره را ببند که نور خورشید نیاز من نیست، چون تو مهمان منی.

هوش مصنوعی: عشق من از بین رفته و در دلم فقط تو را می‌بینم، دیگر هیچ جایی برای من وجود ندارد. تو آن کسی هستی که روحم را به خودت اختصاص داده‌ای یا ممکن است خودت هم جزئی از روح من باشی.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که ویژگی‌های واقعی تو چیست و چه زیبایی‌هایی در وجودت نهفته است. ولی می‌دانم که من مانند موریانه‌ای کوچک هستم که تحت تأثیر عظمت و زیبایی تو قرار گرفته‌ام، همچون سلیمان که قدرتش در فهم و ادراک بی‌نظیر بود.

هوش مصنوعی: وقتی در قلب من حضور داری، هرگز هیچ سایه‌ای بر من نخواهی افکند. خوشا به حال من که تو، ای سرو، از باغ‌ و گلستان من هستی.

هوش مصنوعی: دیشب دل مرا بردی و حالا می‌خواهی که امشب مرا دچار درد و رنج کنی. من همه چیز را حل و فصل کردم، اگرچنانچه تو مانند حجاج برای من قربانی شوی.

هوش مصنوعی: عده‌ای به خاطر نادانی و بدفهمی معتبر نمی‌شمارند و به ما اتهام کفر می‌زنند، هرچند که ما در دل خود ایمان داریم و مسلمانیم.

هوش مصنوعی: زمانی که تو مهمان هستی و در اینجا که خسرو نام دارد، غم تو بر من سنگینی می‌کند. ای یوسف، آیا این خواب است یا اینکه تو در زندان من قرار داری؟