هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را با چه چیزی می‌توان مقایسه کرد؟ با گلزار و بهار، یا با چشمان مستت که مانند نرگس زیبایی خماری دارند.

هوش مصنوعی: تو در مسیر خود روانه هستی و جانت مانند گردی که اطراف گل می‌چرخد، به دور تو می‌گردد، گویی که خاری در کنار گل باشد.

هوش مصنوعی: بیا تیغ را بگذار تا من حقی از عشق تو را ادا کنم، وگرنه تو همانی هستی که حق گفتگو با ما را نمی‌گذاری.

هوش مصنوعی: اینکه بخواهم در کنار کوی تو اشک بریزم بی فایده است، چرا که از عشق و وفا چیزی به دست نخواهم آورد. تو در واقع، بذر محبت را نمی‌کاری.

هوش مصنوعی: من به خاطر اندوه تو خوشحالم، حتی اگر دلم به درد آمده و خونین شده باشد. امیدوارم دلت شاد باشد، حتی اگر از ما یاد نکنیدی.

هوش مصنوعی: اگر من شدم صید آن چشم، اگر هم مرا بکشند، ملامتی نیست. اگر به سراغ من بیایند، گویی که خون آواره‌ای را می‌جویند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس دلتنگی و غم ناشی از نبودن محبوب است. گوینده به خیال صورت آن یار اشاره می‌کند که در دل او جا گرفته اما چون مهمانی دیررس به خانه نمی‌آید، خانه‌ی دلش به چه شکلی در می‌آید؟ این نشان‌دهنده‌ی تنهایی و تاثیر عمیق عشق بر احساسات اوست.

هوش مصنوعی: این شخصی که به من نصیحت می‌کند، اگر خود را در مقابل واقعیت شخصی که اصلاً او را ندیده قرار دهد، متوجه می‌شود که به سخنان من توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: دل حساس و لطیف خسرو مانند شیشه‌ای است که به آسانی ممکن است بشکند. افسوس که اگر تو او را به حال خود بگذاری، این شکست حتماً رخ خواهد داد.