هوش مصنوعی: به گل دست نمی‌زنم چون تو مانند نگار من هستی و بوی گل‌های زعفرانی را احساس نمی‌کنم چرا که بهار من تو هستی.

هوش مصنوعی: اگر بادی از سمت بهشت بر بیاید و زمین را پر از گل کند، من چه کار می‌توانم بکنم وقتی که تو همان لاله عذرا هستی؟

هوش مصنوعی: اگر قرار و آرامش من از تو دور شود، بگو برو، چون من به آرامش خود راضی‌ام؛ اما هوش و آرامش من تو هستی.

هوش مصنوعی: هرچند که سوار آسمان از خانه‌ای به خانه دیگر می‌رود، من به تو که فتنه‌ای در دلم به همراه داری، نمی‌توانم نگاه نکنم.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر زیبایی تو، تصاویر خونین و احساسی را می‌کشد. به دل خود می‌سپارم به جای آن نقش و نگار، زیرا تو تنها زیبای من هستی.

هوش مصنوعی: خسرو، که به شدت خسته و رنجور است، در مقابل درِ تو به خاطر تیر نگاه غم‌انگیز تو جان داده است. تو هیچ حرفی نزدی و حال آنکه من به خاطر تو در این وضعیت گرفتار آمده‌ام.