هوش مصنوعی: پسر، هدفت را مشخص کن؛ چون اگر به همین شکل ادامه دهی، در دل و ایمانت آسیب و مشکل ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: دوباره مصیبت جانسوزی پیش آمده و تا وقتی که خون دل نریزم، به تو نمی‌توانم نگاه کنم. در حالی که مستی تو را می‌بینم، در حال رفتن هستی.

هوش مصنوعی: نگاه تو کافی است تا کسی را بکشی، دیگر چه نیازی به تیر و کمان است؟ غم و غصه من به اندازه کافی سنگینی می‌کند، چه کسی است که تو را در کمین ببیند و با تو برود؟

هوش مصنوعی: هرچند که مرا نمی‌کشی، اما از من دور نشو و پیش من نایست. اینها را با دل و جان خسته‌ام می‌گویم، فقط همین که تو از کنارم می‌روی، دلگیرم می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به دروغ از تو بگویم که جانم را بکش، بهتر است ببینی که واقعاً چه چیزی در درون من وجود دارد و به کجا می‌روی.

هوش مصنوعی: مردم نمی‌دانند که به خاطر فتنه و آشفتگی، تو از اینجا می‌روی. اگر نمی‌خواهی در مورد رفتنت صحبت کنیم، بهتر است بر سر این موضوع نرویم.