هوش مصنوعی: هیچ دلی نیست که هر لحظه تحت تاثیر محبت دین قرار نگیرد و عشق زیاد نمی‌شود مگر اینکه تو نسبت به کینه و دشمنی احساس بکنی.

هوش مصنوعی: هرگز بدی‌ها و ستم‌های تو را در دل یاد نمی‌کنم، ای بت چین، حتی اگر فراموش کنم، باز هم هرگز نمی‌توانی در دل من جایی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: به آینه نگاه می‌کنی و من تحت تاثیر می‌شوم، هرچند تو هم تحت تاثیر قرار می‌گیری، اما مانند من نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: از تو اینقدر نور می‌تابد که به ماه آسمان می‌رسد. متعجبم که چرا تو به مانند ماه زمین نمی‌شوی!

هوش مصنوعی: کسانی که هر شب به خاطر کینه تو جان می‌سپارند، دل تو هرگز به آنها وابسته نمی‌شود تا زمانی که خودت به این کینه دچار نشوی.

هوش مصنوعی: سختی و ظلم کافی نیست، حالا بر سکونت هم بارِ سنگینی آمده است. نترس، چون اگر از این وضعیت بدتر نشوی، بهتر نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: در نهایت، من به این امیدوار بودم که اگر به پای تو بیفتم و خود را به خاک بیندازم، شاید از جاذبه و زیبایی تو به سرنوشت بهتری دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وقتی دل خسرو به خاطر غمت در گوشه‌ای از غم نشسته، دریغ که تو هرگز در آن گوشه کنار او نمی‌نشینی.