هوش مصنوعی: تو با هر مویی که داری، زنجیرهای محبت و وابستگی را برای دل‌های بسیاری می‌سازی و حتی در میانسالی با زیبایی‌های خود هم بر مردم سختی را می‌بخشی.

هوش مصنوعی: تو هم روح و هم جسم من هستی، هم چشم و هم دل من به تو تعلق دارند. ای کسی که هر جا که بروی، خانه‌ها را به ویرانی می‌کشی.

هوش مصنوعی: درتابش آفتاب بیرون نیا، چون باعث اذیت و ناراحتی بدنت می‌شود. با نگاه کردن به او، خودت را درمان می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای ظالم، دل‌ها را آزار می‌دهی و خون می‌ریزی، ولی در نهایت چه بهره‌ای از این کار به دست می‌آوری؟ رحم و محبت را فراموش کرده‌ای و دیگر نمی‌دانی که این دل‌ها چه احساسی دارند.

هوش مصنوعی: من با خار و خاشاک، مسیرش را پر کردم و با چشم دیدم که او گفت: وقتی من از شرم درون دم می‌زنم، چرا می‌خواهی خانه‌ام را کثیف کنی؟

هوش مصنوعی: چرا با ناز و غمزه به من می‌نگری؟ جانم به خاطر درد و رنجی که دارم، در آستانه‌ی مرگ است. چرا می‌خواهی این جان را که تنها لحظه‌ای بیش برای زندگی‌اش باقی نمانده، آزار دهی؟

هوش مصنوعی: ای نصیحت‌کننده، اگر بخواهی بیشتر از آنچه که مایه‌ی درد و رنج است، بر من تحمیل کنی، من دیگر نمی‌خواهم زندگی کنم و می‌دانم چه بر دل تو می‌گذرد.

هوش مصنوعی: تو در راه خود، خاک را با خون مردم آلوده می‌کنی و چون حق و حقیقت برای ما اهمیت دارد، به چه دلیلی دیگران را به قتل می‌رسانی؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خسرو، کسی است که در موقعیت سختی قرار دارد و به نظر می‌رسد که تحت تأثیر سحر و جادو قرار گرفته است. بنابراین، باید احتیاط کرد و از او دوری کرد، زیرا ممکن است در دام مشکلات و دردسرهایی مشابه افتاد.