هوش مصنوعی: من چه کرده‌ام که در نهایت، تو به من فرمان ندادستی؟ درد من را دیدی اما برای درمان آن کاری نکردی.

هوش مصنوعی: وجود نازنینت در نبودت به من احساس بی‌ایمانی می‌دهد و تلاش‌هایم برای ایمان آوردن بی‌نتیجه می‌ماند.

هوش مصنوعی: جانم به سختی از جسمم جدا شد و تو، ای جان من، این کار را برایم آسان نکردی.

هوش مصنوعی: بسیاری از جان‌ها به خاطر بوسه‌ای که تو به آن‌ها دادی، از بین رفتند و تو هیچ تغییر قیمتی در آن‌ها ایجاد نکردی.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به تو در این سرزمین، به گریه و زاری پرداختم، اما تو به خواسته‌ام پاسخ نگفتی و گدای عشق خود را به مقام سلطانی نرساندی.

هوش مصنوعی: آرزو مندان به کوی تو نگاهی کردند، اما تو به سمت آن‌ها نگاهی نینداختی.

هوش مصنوعی: به تو گفتم که روزی به من بپیوندی، اما تو از من رفتی و هیچ دستوری به من ندادی.

هوش مصنوعی: دل مرا بردی و گفتی به تو خواهم داد، اما وقتی که رفتی، به یاد آن گفتگو نیفتادی.

هوش مصنوعی: هرگز خوشی‌های خسرو را با شیرینی لبش شریک نشدی و به او اهمیت ندادی.