هوش مصنوعی: عزیزم، دوباره سرمستم آمدی، تو که پیش‌تر مهمان من بودی. می‌دانم که در دنیای شیرین و خوشمزه‌ای مثل شکرستان، تو چه نقش زیبایی داشته‌ای.

هوش مصنوعی: ای دوست که از من دوری، دل تنگی تو را کجا یافته است؟ ای یوسف گمشده که در بند بودی، کجا رفته‌ای؟

هوش مصنوعی: عاشق دیوانه من برای تو پای کوی پر از فکر و خیال می‌گردد. یادآور می‌شوم که حال و روزی که من دارم، برمی‌گردد به تو و لحظاتی که با تو سپری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بپرس که کجا نوشیدی و کاسه را به که سپردی؟ در تاریکی شب، چشمه زندگی کجا بودی؟

هوش مصنوعی: همانطور که زیبا و شاداب هستی، در آغوش چه کسی خوابیدی؟ این تقدیر به چه کسی رسیده و تحت فرمان چه کسی بوده؟

هوش مصنوعی: موهای پر پیچ و تاب تو که جای خود دارد، اما چه کسی لب تو را بوسیده است؟ شب را با که گذراندی و مهمان تو چه کسی بود؟

هوش مصنوعی: حلوا همه نابود شد، ای دل، تو چه کار کردی؟ وقتی که شهد را چشیدی، چرا مثل مگس ها جذب شدی؟

هوش مصنوعی: آیا کسی را می‌شناسی که مانند جان دیگری در یک جسم رنجور باشد؟ مانند نمکی که در قلبی سوخته وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: تو نه عطر گلی داری و نه رنگ و زیبایی بهاری، ای خسرو، پس چرا به تماشای باغ می‌پردازی؟