هوش مصنوعی: چه گناهی کرده‌ایم که تو از ما دل بریده‌ای؟ به خاطر غم‌های ما چنان درد بزرگی بر جان ما نواخته‌ای که هیچ کدام از ما را آسایش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: گریه به حدی افزایش یافت که می‌خواست تو را متوقف کند، اما تو به راحتی از کنار آن عبور کردی و کنترلش را از دستش درآوردی.

هوش مصنوعی: در میان طعنه‌های دشمنان، من را به سنگ‌پراکنی بی‌ارزشان متهم نکنید، زیرا من از ارزش و عظمت خود کم نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: بدن من خسته و زخمی است و تو چرا از درد من لذت می‌بری؟ چرا به جای خوشحالی، غمگینم می‌کنی و دلم را می‌شکنی؟

هوش مصنوعی: دلم را به خاطر جدایی شکستی و همچنان که بتخانه‌ای را در هم شکستند، متلاشی کردی.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی انتقاد از کسی است که به دین آسیب رسانده و آن را خراب کرده است. همچنین به تمسخر ناز و ادعای شخصی اشاره می‌کند که حتی در کنار کفر، به خود می‌بالد و خود را قوی و پیروز می‌داند. به طور کلی، این عبارت به تضاد بین ادعای قدرت و واقعیت آسیب به دین اشاره دارد.

هوش مصنوعی: صدای پای اسب چیست که در این حال و هوا به گوش می‌رسد؟ آیا نوا در حنجرهٔ خواننده شکسته و از بین رفته است؟

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که زلف آن دزد سیاه را زیبا کردی، زیرا که تو خود پا و سرت را شکست.

هوش مصنوعی: تو بر جان خسرو چنان گره محکمی زدی که زلف های خوشبویش را نیز شکستی.