هوش مصنوعی: ای دل، اگر عاشق هستی، از این غم رهایی جانت را نخواه. به فکر سامان دادن به اوضاع نباش و در پی درمان درد خود نباش.

هوش مصنوعی: از مشکلات و سختی‌ها نترس و چشم‌ت را از زیبایی‌ها برنگیر. در میانه‌ی کار، از پادشاه چیزی طلب نکن.

هوش مصنوعی: دوستانه‌ها در حال حرکت هستند، اما من در ویرانی و دوری از یار خود زبان به شکایت نمی‌گشایم. همچون نوح که کشتی‌اش را به سرمنزل مقصود راند، من را از غرق شدن در این طوفان نجات ندهید.

هوش مصنوعی: تو دشمنی را که به ظاهر دوست می‌خوانی، چگونه می‌توانی به او امید داشته باشی؟ اگر کسی مانند خضر (که نماد زندگی جاویدان است) شود و نام قصاب (که کارش کشتن است) را بر خود بگذارد، دیگر نباید امیدی به چشمه حیات و زندگی داشته باشی.

هوش مصنوعی: ای سواران، تیر مژگان تو جانم را بیشتر گرفته است. از آنجایی که دیگر چیزی ندارم، درخواست پاداش آن تیر را نکن.

هوش مصنوعی: از جسم عاشق به خاطر خون او سوال نکن و از بز قربانی هم برای کشتنش درخواست نکن.

هوش مصنوعی: بدن انسان پوشیده نیست، اما پاکی و پاکدامنی را از جستی و خیزی مانند سگ در گلخن نخواهید. دل نیز آباد و سرسبز نیست، از گروهی در دهی ویران چیزی نخواهید.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خاک پای او را در دل خود داشته باشی، ای چشم، این اشتباه است. باید بدانی که گوهری که در دو جهان بی‌قیمت است، هرگز نباید ارزان بگِذاری.

هوش مصنوعی: من به نیروی عشق و زیبایی دل سپرده‌ام و تو به ترک دنیا و زهد متعهدی، اما ای دوست از من نخواسته که بیش از این رسوا شوم و آبرویم را ببرم.

هوش مصنوعی: از آوای دل‌نواز بلبل در باغ نپرس، چون دل‌های ناآگاه نمی‌دانند که خسرو چگونه غمگین است و در سینه‌هایشان زاری نمی‌کنند.