هوش مصنوعی: هر لحظه از باد سرد، عاشقانی دیوانه و شیدا دور تو را می‌گردند. آیا کسی پیدا خواهد شد که پریشانی و در هم ریختگی زلف‌های تو را مرتب کند؟

هوش مصنوعی: تو برای من مثل بلایی شده‌ای و من از همان ابتدا فهمیدم که روزی به خاطر تو دچار مشکل و فتنه‌ای خواهم شد.

هوش مصنوعی: من همیشه در دل شور و هیجان بوده‌ام و عشق تو، یاری‌ام کرد تا به این داستان برسم؛ داستانی که مانند کارهای دیوانه‌وار یک دیوانه است.

هوش مصنوعی: دل و جان من ارتباطی عمیق و قدیمی با هم دارند، اما وقتی که در کنار افرادی غیر از دوست واقعی‌ام قرار می‌گیرم، احساس تنهایی و بیگانگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای زاهد، به کسانی که در بدنامی و رسوایی گرفتار شده‌اند، طعنه نزن. تو که با چشم‌های مسحورکننده از سختی‌ها و بلایای زندگی بی‌خبر هستی، حق نداری دیگران را مورد قضاوت قرار دهی.

هوش مصنوعی: همه دوستان در حال گشت و گذار در باغ هستند، اما من تنها به گوشه‌ای از غم و اندوه پناه برده‌ام. این وضعیت مثل یک زندان است که زیبایی‌های باغ را بر روح و دل من که ویران است، سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بزن بر زمین این جام را، چون این آتش درون من چنان سوزانی دارد که حتی در دریا هم خاموش نخواهد شد، پس چه جایی برای ظرف و پیمانه است؟

هوش مصنوعی: اگر روح تو در حال نشئه باشد، حتی اگر در دنیای مادی و جسمانی (آب و گل) زندگی کنی، می‌توانی سبویی را مست و غلتان در میخانه ببینی. این نشان می‌دهد که حال و هوای دل و جان، فراتر از شکل ظاهری است.

هوش مصنوعی: اگر آن پادشاه خونریزی کند، من فدای این بندگانش می‌شوم؛ کسانی که عاشق‌اند و از مشکلات خوف دارند، دیگر مردانگی ندارند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، وقتی که عاشقان در برابر معشوقان قرار می‌گیرند، احساس سرزندگی و هیجان خاصی دارند. این احساس در زمان‌هایی که عشق به فداکاری و جانفشانی نیاز دارد، به اوج خود می‌رسد و مانند یک بازار پر رونق برای پروانه‌هاست که به عشق شعله می‌کشند.

هوش مصنوعی: شب‌های خسرو همه در داستان زیبایی‌ها سپری می‌شود، اما در صبح، سگ‌ها با صدای خود و نگهبانان در افسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند.