هوش مصنوعی: به ناز و کرشمه خود مرا آزار نده، ای کسی که به ناز بزرگ شده‌ای. به خاطر گناهی که نکرده‌ام، خون مسلمان را نریز.

هوش مصنوعی: من را با لب جان‌ستانت کشت، هرچند به آب حیات پرورده، خوشایند و مفرح است.

هوش مصنوعی: از لب تو که چون قند شیرین است، مرا ببخش که پیش از این، در خیال تو، مزه‌ای از او را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: از آنچه در شب یا در خواب انجام داده‌ای بترس، زیرا هزاران نفر به دعا از آن رنج‌ها رهایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: فراق، پرده‌ی دل را پاره کرده و روح را به جست‌وجو واداشته است. نمی‌دانم چقدر دیگر باید در برابر مردم، خودم را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: بدان که من از حمله‌ی جدایی جان نمی‌برم، به گونه‌ای که صبرم در دل غم به سرگردانی افتاده است.

هوش مصنوعی: مردی که دچار مشکل و گرفتاری است، با اینکه ممکن است نصیحت‌های خوب و طلاگونه‌ای بشنود، اما در واقعیت، اگر خود را از دست بدهد، این نصیحت‌ها هیچ تاثیری نخواهد داشت. وقتی انسان در حال حاضر با معضلات خود دست و پنجه نرم می‌کند، هیچ چیز نمی‌تواند او را نجات دهد، حتی بهترین و ارزشمندترین گفته‌ها.

هوش مصنوعی: ای صبح تیره، یک بار به جلو بیا و با خود روز امید را بیاور تا شاید این شب تاریک و غم‌انگیز روشن شود.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توان راهی را که خسرو ضعیف و بیچاره می‌رود، طی کرد در حالی که بار فراق، سنگینی مرگ را بر دوش می‌کشد؟