هوش مصنوعی: زمانی که صبح دمید و ماه از خواب بیدار شد، چهره‌ی زیبا و شاداب آن به خاطر اثرات شراب پژمرده و کم‌جان بود.

هوش مصنوعی: زیبایان به خاطر آن زیبایی ناگهانی پژمرده شدند، مانند شکوفه‌ای که از گرمای آفتاب پژمرده می‌شود.

هوش مصنوعی: در زیر نور آفتاب، ای ماه من، نیا، زیرا که چهره‌ات را تاب نمی‌آورد و روز به روز از درخشش خود می‌کاهد.

هوش مصنوعی: وقتی آب را از دست بدهی، همه زیبایی‌ها و معصومیت‌ها مانند گل‌هایی می‌شوند که وقتی گلاب از آنها گرفته می‌شود، پژمرده و بی‌حال می‌گردند.

هوش مصنوعی: در باغ نرگس، وقتی که چشمانت به خواب رفته بود، از حیرت دیدن آن گل‌ها، خواب تو نیز پژمرده و بی‌روح شد.

هوش مصنوعی: مرا همانند گلی سرخ بر چهره‌ات بگیر، زیرا که تو خودت نیز همه خون پاک پژمرده‌ای.

هوش مصنوعی: خسرو از تو نزدیکی و وصالی خواست، و به جوانی رسید که دلش به خاطر آن پاسخ ناامید شد و پژمرده گردید.