هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در بالای آسمان شمعی روشن می‌شود و آن ساقی که غیر مسلمان است، با زبانه‌های آتشین خود شراب مغانه را به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: کشتی من را به راه بینداز تا به ساحل برسم، زیرا دریای غم هیچ حد و مرزی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تصمیم به بازگشت از خطاهایم گرفتم و آن را شکست، اگر باده‌ای وجود ندارد، پس خانه‌ام را با آن عطر و صفای شراب‌خانه‌اش بفروش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم این بیت را به زبان ساده بیان کنم، می‌توان گفت: من، در حالی که کمی نوشیدنی دارم، دل به لبخند تو دارم و برنجی که به خاطرش دل‌نوشته‌ام، بهانه‌ای برای عشق و علاقه‌ام است.

هوش مصنوعی: ای عشق، با نگاه دلربایت مرا بی‌هوش کن تا برای یک لحظه هم که شده، از درد و رنج‌های این دنیا رهایی یابم.

هوش مصنوعی: وقتی صورتت رو به رویم است، دستانم به گردن توست. تو در حالت بی‌خبری به سر می‌بری و من در این دنیا در حالی که به حالت بی‌حس شده‌ام، سرگردانم.

هوش مصنوعی: ای ماه، من خدمتگزار زیبایی تو هستم. وقتی در حالت مستی و سرخوشی هستی، نه از خواب بیدار می‌شوی و نه موهایت را شانه می‌زنی.

هوش مصنوعی: خواننده، با ساز خود بر افراز و دستی به ابر باران بران، تا این زهد خشک و بی‌روح ما را با یک آهنگ زنده کنی.

هوش مصنوعی: ای خسرو، تو که خرابکاری و مشغول به نوازی، در این لحظه‌ی شاد و پرانرژی، بیا و یک رقص عاشقانه را به نمایش بگذار.