هوش مصنوعی: ای گل بی‌نظیر، تو باعث شده‌ای که ما در دلمان احساس ناکامی کنیم و از چشمان زیبا و ناز تو، جانم در عذابی عمیق به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تصویر تو بر روی دنیای پیر و کهنه نقش بسته است، در کارگاه آفرینش جهان هنوز کاری ناتمام باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هر بار که تو را می‌بینم، به خاطر زیبایی‌ات چشمانم پر از اشک می‌شود و این اشک‌ها برای من به مانند یک حسابی که در دستم مانده، شمارش می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل‌های زیادی هستند که هر لحظه به خاطر زیبایی و جذابیت تو، مانند دانه‌های انار، به آرامی و به صورت قطره‌قطره در انتظار هستند.

هوش مصنوعی: تو رفتی و دل من همچنان به یاد چشمانت است، نگذار دوستانم را که دلشان پر از غبار و غم است، فراموش کنند.

هوش مصنوعی: بدون تو درون وجودم در حال نابودی است، چگونه می‌توانم بیرون بروم در حالی که جانم مثل نی که نمی‌نوازد، همچنان در عذاب است.

هوش مصنوعی: من در انتظار تو چشمانم را چهار برابر باز کردم و از شدت گریه چشمانم پر از اشک شده و در هر گوشه مانده است.

هوش مصنوعی: دستم را بگیر، دوست، به من کمک کن، زیرا در این درد و رنج جدایی، از همه‌چیز بی‌نصیب و درمانده‌ام.

هوش مصنوعی: هر بار که موهایش را نازک و زیبا می‌بیند، به یاد او می‌افتد و احساس می‌کند که این زلف‌های او یادگاری از عشق و زیبایی اوست.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام بدون تو محسوب نمی‌شود و گویی بدهی‌ای است که برای یک پادشاه بر جا مانده است.