هوش مصنوعی: ای خیال، از لب او سخنی به ما نرسان، زیرا مرغی که در دنیای مادی گرفتار است را نه به پسته و نه به خرما نمی‌توان راضی کرد.

هوش مصنوعی: من که در وصف زیبایی او صحبت می‌کنم، بگو آیا می‌توان غرق شدن یک قطره در دریا را با آن دریا مقایسه کرد؟

هوش مصنوعی: ما آدم‌های بی‌پروا و اهل میخانه‌ایم و با فنجان سرامیکی به سراغ درد و رنج‌های قدیمی می‌رویم. از کسی که دچار مشکلات و گرفتاری‌های زیاد است، خواهش می‌کنیم که به ما جام خالص و ناب ندهد.

هوش مصنوعی: اگر از کنار من می‌گذری، ای نسیم، کمی خاک از آن پای کسی که دوستش دارم بیاور، اما به آن پا بوسه نزن.

هوش مصنوعی: هرگز به کشته‌ای که امروز از او گذشتی، وعده نده که فردا جبران خواهد شد؛ زیرا تا زمانی که زید در کنار محبوبش است، تو باید به او محبت کنی.

هوش مصنوعی: دل من که به خاطر عشق تو سوخته است، اکنون در زلف تو آمده است. سعی کن آن را در دل خود جا ندهی، زیرا می‌خواهم نجات یابد و نسوزد مثل من.

هوش مصنوعی: برای تو جان می‌افشانند، هدیه‌ام زیبایی توست. به عاشق، این زیبایی را نشان بده، یا هدیه‌اش کن یا اینکه نده.

هوش مصنوعی: محبت و ستم تو برای من دلپذیرتر از انصاف و عدالت است. حتی اگر به خاطر محبت تو جانم را هم از دست بدهم، نگذار که دلم را با انصاف و قضاوت آزرده کنی.

هوش مصنوعی: خسرو برای رسیدن به تو تمام وجودش را فدا کرده است. هر چیزی که برایش به ارمغان می‌آوری، به او خوش بگذران، اما به قیمت آن اهمیت نده.