هوش مصنوعی: چشمانم که به تو خیره شده‌اند، به خود آفت و آسیب نگاه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: راهی وجود دارد که با کمک ابروی کج تو می‌توان جان را از دست داد و در این مسیر، گشایش و آسایش زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: خط تو درون من را سوزانده است، شکی نیست که این احساس به خاطر تابش آفتاب است.

هوش مصنوعی: موهای تو به قدری زیبایند که حتی درهم و برهم شدن آنها هم نشان دهنده تأثیر عمیق و زیبای قامت راست و بلند توست.

هوش مصنوعی: عدالت و انصاف من تحت تاثیر آن موی بلند و زیبا قرار گرفته است، چرا که آن زیبایی به گونه‌ای ظلمی بر من روا داشته است.

هوش مصنوعی: گفتی که از لبم باده بنوش، اما من به درد و رنجی که تجربه می‌کنم، همچون نوشیدن خون می‌نوشم. پس باده چه جایگاهی دارد؟

هوش مصنوعی: خسرو (پادشاه) به خاطر تو بی‌قرار است، اما من چه می‌توانم بکنم که دل خودم هم در آرزوی توست.