هوش مصنوعی: بهار فرارسیده و طبیعت در زیبایی شگفت‌انگیز خود به نمایش گذاشته است. ابرها مانند مرواریدهای سفید و درخشان بر زمین فرو می‌ریزند و چمن‌ها با جلوه‌ای خاص زیبایی را دوچندان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی که به موهای سنبل وزیده بود، به من گفت: «دامن لاله را پر از عطر سارا کرده‌اند».

هوش مصنوعی: بر روی گل و لاله می‌رود و خوب دقت کن که پاهایش که به خون آلوده است، پایچۀ خود را بالا کرده است.

هوش مصنوعی: عاشقان به باغ و گلستان رفته‌اند و کسی که دلش شکسته و ناراحت است، مجبور شده تا با گل و لاله، خود را آرام کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی‌های دنیا دلبستگی و محبت دارد، جراحتی در دلش به خاطر آن عشق و فتنه‌ها وجود دارد. من نیز به خاطر چهره‌ی زیبا، زخمی در دل دارم که از آن رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: او به گل نرگس چشم دوخته و هر گلی که می‌بیند، به یاد زیبایی خود می‌افتد.

هوش مصنوعی: می‌شنیدی که گل و لاله در باغ، با صدای خوش بلبل مطربان را به وجد آورده‌اند.

هوش مصنوعی: از این پس ما با شراب و چمن و چندین دل و ایمان خود، سر خوشی و لذتی را به پای شاهد و نوشیدنی می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: من، خدمتگزار شاه، هر روز از شیرینی و ویژگی‌های او، قلمم را با دو دندان شیرین، خوش می‌نگارم.