هوش مصنوعی: ای نقطه توجه و زیبایی تو، افراد نیکوکار به سمت تو آمده‌اند، اما کسانی که در پی جستجوی حقیقت و معنویت هستند، از مسیر خود دور شده و به اینجا آمده‌اند.

هوش مصنوعی: همه عاشقان و شیدایان به خاطر جذبه تو هستند، حتی روزه‌داران که از عشق تو سرمست‌اند و زاهدان نیز به خاطر فکر و خیال از دست تو گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت موی معشوق اشاره می‌کند و از چشمان خیره‌کننده‌اش که در دل او گره خورده، سخن می‌گوید. او مانند کمندهایی از عنبر و مشک، به شدت تحت تأثیر زیبایی‌های معشوق است و می‌خواهد این زیبایی را وصف کند. در نهایت، شاعر از احساس اسارت و گرفتار شدن در عشق سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: ای زیبا، چون بام بلند نشسته‌ای، با شوخی و زیرکی رفتار کن، ای آفتاب دل‌باخته‌ها، نور تو به دیوارها نیز رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن چشم حیرت‌انگیز را دیدم، قسم می‌خورم که همان چشم و لب است! اگر بخواهم، روز و شب را به دنبالش بگردم، در آن چشم بیدار به حقیقت می‌رسم.

هوش مصنوعی: تو فردی سرسخت و نافرمان هستی، و من انسانی حساس و زودرنج. در این وضعیت دشوار، مشکلات و دردهای زیادی به من تحمیل شده‌اند و نمی‌توانم به راحتی از عهده آن‌ها برآیم.

هوش مصنوعی: زیبایی و ناز تو به حدی است که هر کسی را مجذوب خود می‌کند، اما در عین حال، در چشمان آن‌ها خشم و ناراحتی وجود دارد. این تضاد احساسات به خاطر نازکی و لطافت شخصیت تو به وجود آمده که حتی نگاه‌های بیمارگونه هم تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خسرو، تحت تأثیر هوس، کاملاً عاشق چهره تو شده است و هر لحظه که به تو فکر می‌کند، چهره‌اش از اشک چشمانش آلوده شده است.