هوش مصنوعی: ای حسن، تو مانند آفتاب درخشان زمانه‌ای، و زیبایی‌ات به گونه‌ای است که همه جا در دل‌ها جا دارد.

هوش مصنوعی: اگر زبان شانه‌ات با تیزی به زلفت برسد، دل‌های بسیاری درود می‌فرستند.

هوش مصنوعی: هر لحظه به سمت قبله، ابروهای زیبایت مانند دو خورشید، در یک جهان دوگانه می‌درخشند.

هوش مصنوعی: از موهای تو گاهی به عنوان قبله، بازی‌های عجیب و غریب پیش می‌آید و دو چهره‌ای که در دنیا وجود دارد، به هم ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: من در آب چشمانم غرق شده‌ام و تو در کنار من، در مقابل چهره‌ام ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: تو به من تیر می‌زنی و من خوشحالم که به این بهانه، با هم آشنا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه گم شده، آیا هنوز در کوی او هستی یا باید برگردی به خانه‌ات؟