هوش مصنوعی: ای تو که در دل من مانند جانم نشسته‌ای و در دل پنهان شده‌ای.

هوش مصنوعی: در بالای تو چیزی مانند تیر است که به عمق جان نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: من چطور می‌توانم بدون تو از اینجا بروم، زمانی که تو با آن همه شوخی و لطافت در کنارم نشسته‌ای؟

هوش مصنوعی: جانم به لبم رسیده، اما هنوز نام تو را بر زبان نیاورده‌ام.

هوش مصنوعی: من در عمق مشکلات غرق شده‌ام و در حال تلاش برای نجات خود هستم، در حالی که تو با خنده و آرامش بر کناری نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: ای خاک، مرا در زاری و غم خود غرق نکن، زیرا که یک گرد و غبار بر درگاه نشسته است.

هوش مصنوعی: عشاقی که به خاطر تو جان می‌دهند، مانند نخسه به امید رسیدن به عشق تو در درگاهت نشسته‌اند.