هوش مصنوعی: چه ظاهری دارد این که می‌آید، مانند اسب ناز که جان و دل‌های زیادی را به خود آویخته و در کمر خود گره زده است.

هوش مصنوعی: گاهی می‌خواهم به او نگاه کنم و گاهی می‌خواهم که نگاه‌ام را ببندم. وقتی که به سوی او می‌نگرم، انگشت اشاره‌ام را به چشم می‌زنم.

هوش مصنوعی: من به آن چشم خیره شده‌ام، چشمی که مانند دزدان به من نگاه می‌کند و چون به او نگریسته‌ام، از سر ناز به سمت دیگری نظر می‌کند.

هوش مصنوعی: او از تلخی‌هایی که به شوخی و بدگویی درباره‌ام می‌گوید شرمنده نمی‌شود و درباره‌ی من سخن‌های ناخوشایند را به سمت دیگری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: من نه به خاطر خوشی و عشق مشهوری به مرگ رسیده‌ام، بلکه به خاطر غم و درد درونم، چهره‌ام از غم و اندوه رنگین شده است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن مجلسی که پادشاهش در مستی و شادابی غرق شده و از شراب عشق خوبان به وجد آمده و لباس وجودش را از شدت گریه‌تر کرده است.