هوش مصنوعی: دل و روحم برای تو به اندازه‌ای است که آرزوی تو فراتر از حد توان من می‌شود. برای رسیدن به تو، باید جانم را فدای عشقت کنم.

هوش مصنوعی: دل من مانند رشته‌ای در زلف بلندش قفل شده است؛ چنان به او وابسته‌ام که هر بار که به دور هر تار مویش می‌چرخد، دلم نیز به دنبالش می‌چرخد.

هوش مصنوعی: تو هم از این دل پرخون بیرون بیا و به حال دل من نگاه کن، ای جان، زیرا که من نمی‌توانم زیبایی‌های تو را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: اگر نمازت به خون آغشته شده، به این معنی است که مردم در خون و سختی غوطه ور هستند. وقتی که خون کمتر می‌شود، از خاک کوی تو تیمم می‌کنند، یعنی از محبت و عشق تو منبع ماء و زندگی می‌سازند. این تصویر به نوعی نشان‌دهنده‌ی اهمیت و تقدس عشق و ارتباط با معشوق است، حتی در شرایط سخت.

هوش مصنوعی: تو با شادی و خرمی همچون گلی در حرکت هستی و نسیم خوشی به دنبال تو می‌آید. هزاران جان سرگشته با شوق و اشتیاق به دنبال عطر و بوی تو می‌دوند.

هوش مصنوعی: عاشقان به پای راه تو خاک می‌افتند، اما تو مواظب باش که نگذارید زشتی‌ها به چهره‌ات بچسبد و از خودت دور نشوی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از حال دل‌های گمشده خبر ندارد، جز زمانی که نسیم خون دل‌ها به سوی تو می‌وزد.

هوش مصنوعی: من بر تو منت نمی‌گذارم، بلکه این انتظار را به چشمان خود می‌گذارم. اگر برای جستجوی تو ناخواسته دزدکی حرکت کنم، مشکلی نیست.

هوش مصنوعی: من و شب‌ها و بی‌خوابی و سردرگمی و سکوت، که در این شرایط فقط نمی‌توانم با زبان خودم درباره تو صحبت کنم.