هوش مصنوعی: ای زیبای بلندقامت و باوقار، تو به قد و قامت سرو بلند می‌مانی.

هوش مصنوعی: طلاکار از نقره نمی‌تواند مجسمه‌ای همچون تو بسازد، حتی اگر او را با دقت و مهارت به کار گیرد.

هوش مصنوعی: ما در دل تو جایی نداریم، هر چند که ما هسته‌ای هستیم و تو خرما.

هوش مصنوعی: شمشیرت را بکش، چرا که جان خود را برای تو فدای کرده‌ایم، اگر نمی‌خواهی ما را از میان ببری.

هوش مصنوعی: برخیز و نگاه کن به آسمان و زمین، مانند افرادی که نگاهی عمیق به دنیا دارند.

هوش مصنوعی: روزهاست که در این آرزو به سر می‌برم که شبی همراه تو باشم.

هوش مصنوعی: گل در لحظه‌ای که با اشک من بر خاک می‌روید، بگو که آیا تو بار دیگر برای تماشای این جا خواهی آمد؟

هوش مصنوعی: من با نگاه‌های دلنواز تو، تمام مسیری را که بین ما وجود دارد طی کردم، حتی اگر فاصله‌امان زیاد باشد.

هوش مصنوعی: جان خسرو، وقتی جای خود را دور کردی، تا چه زمانی می‌خواهی از اینجا بروی؟