هوش مصنوعی: عشق تازه‌ای وجود دارد، دوستی جدیدی پیدا شده و بهار تازه‌ای هم آمده است. به خاطر چهره‌ی زیبا، روز جدیدی را تجربه می‌کنیم و دوران جدیدی را آغاز کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: وقتی بهار از در خانه‌ام نیاید، من می‌دانم که چه خوشدلی وجود دارد که بهار تازه‌ای به زندگیم می‌آید.

هوش مصنوعی: در بهار، وقتی تو در باغ نیستی، برای من از درختان سرو و گل چه فایده‌ای دارد و از لاله‌زار تازه چه چیزی برمی‌خیزد؟

هوش مصنوعی: بسیار بهارهای قدیمی که شکسته شدند، زیرا در چشم تو که نیمه‌مست هستی، هر لحظه سبکی و شگفتی جدیدی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من دل بسیار گرفته‌ای دارم و نمی‌دانم چرا روز به روز غم‌های جدیدی به سراغم می‌آید که گویا از کسی دیگر به من منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: من با خاکی که از درد تو به جا مانده است، می‌روم تا این درد دوباره یادگاری شود و یادگاری تازه‌ای به وجود آورد.

هوش مصنوعی: دلم را بردی، اما ناراحت نباش از شجاعت او، زیرا هنوز در پیش خداوند جدیدی قرار نگرفته است.

هوش مصنوعی: خواسته باشی یا نه، من هر لحظه از دو چشمانم اشک بر خاک کوی تو نثار می‌کنم.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر عشق، از خود لاف می‌زند و می‌خواهد آرامش دل را به دست آورد، اما آیا فقط خدا می‌تواند آرامش واقعی دل تو را فراهم کند؟