هوش مصنوعی: من عاشق و مجنون هستم، کجاست آن یار که از دلشکستگی سوزانده شوم؟ کجاست آن نوشیدنی که مرا به دیدار او برساند؟

هوش مصنوعی: هرچند که گلستان زیبا و چمن دلپذیر است، من همه این‌ها را دیده‌ام اما آن گل رخسار را هنوز نیافته‌ام.

هوش مصنوعی: هر عاشق دردی در دل دارد و ناله‌ای از این درد برمی‌آورد. اما تو از من بیچاره نپرس که آن دل آزرده‌ام کجاست، زیرا من خود در رنج و غم هستم.

هوش مصنوعی: من به عنوان کسی که به بت پرستی متهم شده‌ام، در برابر ظلم و سیاستی که به من آسیب می‌زند، در جستجوی قدرت و تأثیر برای مقابله با آن هستم.

هوش مصنوعی: آه، دعوی عشق چه سخت است! غم و اندوه جان چگونه می‌تواند وجود داشته باشد؟ وقتی دوستی جان می‌گیرد، یار کجاست؟

هوش مصنوعی: ای کاش زیبایی‌ای که آن روز می‌دیدم، امروز هم در این چشم نباشد که بیدار است. همانا، خوشبختی بیداری کجاست؟

هوش مصنوعی: اگرچه یار بیچاره خسرو تحمل گفتن درد ما را ندارد، اما بر سخن ما گوش می‌دهد.