هوش مصنوعی: محل نگاه کردن و تماشای جان‌ها، خیال توست و دل‌ها در آرزوی زلف و زیبایی تو هستند.

هوش مصنوعی: بدون اینکه از میزان اشتباهم آگاه باشم، وقتی قرعه را می‌زنم و چهره‌ای خوشبخت را می‌بینم، احساس می‌کنم که نشانه‌ای خوب برای آینده‌ام به دست آمده است.

هوش مصنوعی: این چشم من مانند دلو پر از آب است که در برابر تابش آفتاب قرار دارد و روشنایی آن را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: با یک اشاره‌ی ابرویت، دل مرا به درد آوردی، اما همین اشاره باعث شد که زیبایی‌ات را دیدم و بر من مبارک شد.

هوش مصنوعی: عشق تو آن‌قدر عمیق و پرقدرت است که نه می‌توانم از درون خود بیرون بیام و نه می‌توانم از این درد رها شوم. در واقع، آنگونه که عاشقانه تو را می‌پرستم، هیچ چیز دیگری برای من مهم نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که به خوشی از تلخی و رنج من لذت می‌بری، اگر از این رفتار زشت و ناپسندت شرمنده نمی‌شوی، بدان که در این کار هیچ خجالتی نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که حال من بی تو بد و آشفته می‌شود، لطفاً بگو که حال خسرو چگونه است.