هوش مصنوعی: رنج و ظلمی که از او به این جان ضعیف وارد شده را نمی‌گویم، هرچند گفتن آن بیشتر از خود رنج است.

هوش مصنوعی: در ابتدای روز، نزدیک من آمد و با نگاهش به درون جانم نفوذ کرد.

هوش مصنوعی: نه من مُرده‌ام و نه زنده، چرا که هر بار او که به دل من می‌آید، جانم را در خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نوشته‌اش شروع شد و بیچاره، جانم نتوانست از پیش او برود. حالا این نوشته باعث خواهد شد که برود.

هوش مصنوعی: دل من می‌گفت که باید شب را با او بگذرانم، اما تمام شب تا صبح اشک می‌ریختم.

هوش مصنوعی: فقط می‌دانم که در سحرگاه خبرهایی وجود دارد، اما نمی‌دانم که چگونه به حالت بی‌هوشی رفته‌ام.

هوش مصنوعی: بزرگترین قدرت جادوگری هم نتوانست به آن خسرو کمک کند و او تمام عمرش را به جادو و افسون گذراند.