هوش مصنوعی: دل من در شب داستان عاشقانه‌ای را روایت می‌کرد و همچنان به تکرار آن داستان ادامه می‌داد.

هوش مصنوعی: به خاطر غم دوستی که دور از من است، خواب به چشمانم نمی‌آید و مرتب از درد فراقش داستان‌هایی را برای خودم تکرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: تصور زیبایی و جذابیت چشمان معشوق، به قدری قوی است که همچون تیری دل‌سوز بر دل من اثر می‌گذارد و این خیال در مورد عشق و جذابیت او در دل و ذهنم فرمانروایی می‌کند.

هوش مصنوعی: من به طور پنهانی می‌مُردم و دوباره زندگی می‌کردم، چرا که جان من با من از روی ناز و محبت صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: من را یاد آن بت می‌کشد که روزی با ناز و فریب، رازی را با من در میان گذاشت.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از آن باغ به سراغ کبوتر می‌آید، با سلام و احوالپرسی گرمی او را ملاقات می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من شاد و سرمست بود و هر از گاهی از داستان عشق دوست، هم از آغاز و هم از انتهای آن صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: زلف او باعث می‌شود که عقل به تنگ بیاید و با چشمانش که به خیانت شبیه است، شکایت کند و از او خبر بدهد.

هوش مصنوعی: وقتی که دل غمگین است و مانند چنگی به گریه درآمده، خسرو با سازش نغمه‌های عاشقانه را می‌خواند.