هوش مصنوعی: مردم توجه و نگاه من را جلب کرده‌اند و اگر تو هم بیایی، در اینجا افرادی خواهند بود که مانند تو با درک و فهم، نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: ماه را نمی‌توان با وجود تو مقایسه کرد، چرا که ویژگی‌هایی چون زیبایی، شوخی و جذابیت تو به هیچ وجه با آن قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر می‌گوید که عقل و درک او در زیبایی فردی گم شده و به خداوند می‌گوید که چگونه می‌تواند توصیف کند زیبایی‌ای را که خود زیبایی در آن محو و حیران است.

هوش مصنوعی: عشق همانند یک استاد است و شاگرد آن بلای دل عاشق است. مکتب عشق، بدبختی و درس آن رسوایی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی که تشنه است، آب زندگی را ببیند و تو را زنده و سیراب ببیند، جانش را از تشنگی نجات می‌دهی. اگر تو در این آب فرود بیایی، او به آرامش می‌رسد.

هوش مصنوعی: من گرد پای تو را بوسه می‌زنم و دو چشمم را بر دامان تو می‌گذارم، زیرا اگر دل من در هر جایی گم شود، بدی آن روز را خواهد دید.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند: «عاشق دیوانه می‌شود»، اما بیچاره نمی‌تواند این عشق را تحمل کند و شکیبایی ندارد.