هوش مصنوعی: به تازگی، چهره محبوبم را در باغی سرسبز دیدم و چشمم برای تماشای زیبایی‌های گلستانی تازه گشوده شد.

هوش مصنوعی: وقتی لب او در زیر هر مویش نشانه‌ای از زندگی و عشق نمایان می‌شود، من از آن لب و زیبایی‌اش در زیر هر مو حیات تازه‌ای به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: دهان او که در ظاهر نمایان نبود، بسیار تیز و پرحسرت بود. بوسه‌اش در لبانش نشانی از دندان‌ها داشت و همچنین دهانی جدید پیدا کرد.

هوش مصنوعی: ماه من با زلف سیاهش بر روی سبز تو قرار گرفت و طوطی که شکر می‌خورد، در هند جدیدی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: دیروز تو کمربند خود را بستی و در آن، مویی از جعد نی بسته شد. البته در میان آن جا، تو خالی بودی، ولی حالا در آنجا چیزی نو پیدا کردی.

هوش مصنوعی: قامت زیبای تو که به خاطر ضعف و ناتوانی، در برابر موهایت جمع شده، دیگر بر روی هر تار مویت، زندگی جدیدی شکل نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: داستان من به قدری جذاب و پرماجرا شده است که هر کسی در لحظه‌های مختلف از آن صحبت می‌کند و هر کس برای خود تفسیر و قصه‌ای جدید از آن می‌سازد.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق عشق و ارادت به محبوب است. شاعر می‌گوید که به دلیل عشق و علاقه‌اش، چهره‌اش زرد شده و در هر دم از نزدیکی درگاه محبوب، بوی خوش زعفران را می‌شنود. به عبارت دیگر، او به خاطر عشقش به محبوب، به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و حتی در حالت ضعف نیز زیبایی و عطری دل‌انگیز را از او دریافت می‌کند.