هوش مصنوعی: زمانی که آن پسر از خواب برمی‌خیزد، هیچ‌کس به سراغ او نمی‌آید. در این حالت، چشمان جادویی او، که مانند نرگس زیباست، به خوبی مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: از این چشم من پیوسته خون می‌ریزد، زیرا مشکل است که کسی بتواند از این جریان به راحتی آب بنوشد.

هوش مصنوعی: امشب با شمشیر به سمت خانه‌ات می‌روم تا جان خود را فدای تو کنم، جایی که چهره‌ات را ببینم.

هوش مصنوعی: ای باد، تو که از آنجا آمدی، دل مرا ناراحت نکن که این بو از باغ و گلستان من نیست، من بوی او را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته به عشق واقعی دست یابد؛ آن بی‌وفای سنگدل فقط زحمت و دل‌باختگی را به باد می‌دهد. خسرو، در پی این عشق بی‌نتیجه است.