هوش مصنوعی: به آن نماد زیبا و جالبی که آنجا حضور دارد نگاه کن، آن شخصیتی که همه به دنبال او هستند. آن خواب دلنشین و پر از آرامش را ببین و آن نگاهی که در دلش جنگ و حسادت پنهان است.

هوش مصنوعی: یک تار موی او را نسیم به هر دو جهان می‌فروشد، اما من هرگز راضی نخواهم بود که در مقابل آن، زندگی‌ام را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: هرگاه که خنگ از جا بلند شود و تلاش کند، هرگز هیچ چیزی به جز سبزه و گیاه پیش او نخواهد آمد؛ او تنها به موجب حماقت خود به خون و مال دیگران فتوا می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر گاهی در تعقیب شکار آن دشمن، در میدان به حالتی سرمست و خوشحال باشی، دل بیچاره و دیوانه‌وار در پی او گام بر می‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر این چشم اشک بار باشد و چهره‌اش در نظر بیاید، ای دل، فراموش کن، زیرا که از اثر خونی که از آن نقش رویش می‌چکد، در دل می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دل غمگین و آشفته‌ام به شدت می‌سوزد و نمی‌تواند این درد و رنج را بیرون بریزد. درونم پر از داغ و ناراحتی است که جای آن‌ها در قلبم تنگ شده و نمی‌توانم حال و روزم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: من همیشه در فکر و گرفتار آن زلف‌های دوگانه‌ام هستم. دل عزیز، مراقب باش! ای نسیم، گاهی حال او را بپرس.

هوش مصنوعی: خسرو (شاه) درد من را می‌شناسد و صدای ناله‌ام که از دل رنجورم برمی‌خیزد، از آنجا نشأت می‌گیرد که شب‌ها برای من به اندازه سال‌ها طولانی است.