هوش مصنوعی: ای دزد دل‌های عاشقان، چقدر با شخصیت و با ارزش هستی! تو همانند ماهی که شب را روشن می‌کند، چقدر زیبا و جذابی!

هوش مصنوعی: ای ظالم بی محبت، مردم از درد دلشان به تو شکایت می‌کنند و تو را به خونخوار تشبیه می‌کنند. چرا که تو بر احساسات و رنج‌های دیگران بی‌توجهی و مانند کسی هستی که فقط به خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: هرچند که به تو می‌گویند که ظلم نکن، اما تو بیشتر از این هم می‌کنی. چه ظلمی است که کسی این‌گونه با دیگران رفتار کند.

هوش مصنوعی: اگر با نگاهی شیطانی و دلربا به کسی ضربه بزنی و هیچ رحمی در دل نداشته باشی، دیگر فرقی نمی‌کند که به چه کسی ظلم کرده‌ای، چرا که تو خودت در این کار ستمکار هستی.

هوش مصنوعی: اگر جانم را ندهید و سرم را فدای شما کنم، به هر حال اگر دل کسی را آزرده کنید، چه اهمیتی دارد که من جان و سرم را فدای شما کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر مرا خوار کنی، برای من همین کافی است که بگویی: تو که بر در من افتاده‌ای، خودت در حقیقت خوار هستی.

هوش مصنوعی: به چه تعداد مشکلات و سختی‌ها که از تو کشیدم، ای خسرو بی‌چاره! هرگز به من نگفتی که وفاداری از ویژگی‌های کسی است.