هوش مصنوعی: من خودم و در خیال بازی کردن با جوانان در روز و شب هستم، با یاد خط خوش تو که ذهنم را مشغول کرده و تصویری از جوانان را برایم می‌سازد.

هوش مصنوعی: زید به شهر از اینان که اسیر تو هستند، تو همچون خون‌ریزان ظلم بر اثر نیرنگ شمشیرزنان هستی.

هوش مصنوعی: تو که در مسیر زهد و تقوا قدم می‌زنی، چرا نگران هستی؟ خداوند جوانان را از هلاکت نجات دهد.

هوش مصنوعی: کلام دوری تو از دل من، آرزوی هلاکتم را برانگیخت، مثل فریاد و آه که جانم را به پیش ناتوانان می‌برد.

هوش مصنوعی: من در حیرت و سکوت هستم و تو نمی‌توانی این راز را درک کنی؛ چرا که داستان زیبا را به زبان کسانی نگفته‌ای که به زبان خارجی صحبت نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: چی کار کنم یا چه ترفندی به کار بگیرم که کارم به جایی رسیده که از حرف‌های نادرست و ناپسند مردم نادان ناراحت هستم و می‌خواهم به خوبی‌های کسانی که دانا هستند صحبت کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو گاهی اوقات به من توجه نمی‌کنی، ولی دیدن عشق و زیبایی او چقدر لذت‌بخش است. آه، که زندگی‌اش تحت تأثیر گفته‌های بدبینانه دیگران قرار دارد!