هوش مصنوعی: اگر به تو علاقه‌مند شوم، چشمانم را بر روی تو می‌بندم و تیر کینه‌ات را به خوبی می‌شناسم و می‌دانم که این کینه را باید فراموش کرد.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت را از تیر نگاهم بدوزی و به من خیره نشوی، من هم با اینکه نمی‌توانم به چشمان تو نگاه کنم، اما می‌دانم که نگاه تو در دل من نقش بسته است.

هوش مصنوعی: نیمه‌های شب، با روشن کردن چراغ و کشیدن دود از آن، در حال نوشیدن هستم. تا صبح هیچ نشانه‌ای از صبر را روی لوح دل نشان نمی‌گذارم و به یادگیری این صبر مشغول هستم.

هوش مصنوعی: همسایه دلسوخته من هیچگاه به سراغم نمی‌آید، مگر اینکه آتش دلش را با درخواستش روشن کند یا خودش چراغی به نور امید روشن کند.

هوش مصنوعی: اگر تو به من نگاه کنی، باید مرا بسوزانی و به آرامی و کم کم، در حضورت از بین بروم.

هوش مصنوعی: چه زیباست که تو اینقدر با ناز صحبت می‌کنی، به طوری که بنده‌ی خسرو را می‌توانم بفروشم، اما هیچ‌گاه حاضر به فروش او نیستم.