هوش مصنوعی: زندگی من به خاطر دوستی‌های تلخ دچار ناراحتی است، حتی اگر کسی با لب‌های شیرین خود بخندد. در حقیقت، هر چه باشد، در کلام پروین (که می‌تواند به عشق، زیبایی یا حقیقت اشاره داشته باشد) وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمان مرگم نزدیک است و این زمانی است که باید به من شربت بدهند. کیست که با یک سخن شیرین، کارد را بر من بیاورد؟

هوش مصنوعی: ای نسیم، وقتی که به سفر می‌روی، برای من و به خاطر خدا گاهی نگاهی به او داشته باش و خبری از او بگیر.

هوش مصنوعی: ای کاش کسانی که درد و رنجی ندارند، چهره زیبا و دلنشین محبوب را می‌دیدند! تا دیگر به طعنه و کنایه به بی‌دردان این همه سخن نمی‌گفتند!

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی عشق چیست؟ بگذار تا بعد از تو، از دل‌تنگی و غم من بگویم، اگر چنین سخنی را بگویی.

هوش مصنوعی: عشق و دین با هم نمی‌خوانند، ای سلیم. آیا نمی‌دانی وقتی دوستی با بتان داشته باشی، چگونه می‌توانی از دین و ایمان صحبت کنی؟

هوش مصنوعی: بهترین روز را که به خاطر تو می‌بینم، در این دنیا همراه با نور و روشنایی است. اما من از تو می‌خواهم که به این حرف‌ها گوش ندهی و با این موضوع از من فاصله بگیری، ای محبوب.

هوش مصنوعی: سوزن مژگان تو چنان جادویی دارد که می‌تواند ساحران را مسحور کند، و من بیچاره چگونه می‌توانم در برابر تو سخنی به زبان بیاورم؟

هوش مصنوعی: در هوای چهره‌ات، به مانند خون، احساسات از من جاری می‌شود و مانند خسرو که با سخنان زیبا و رنگین صحبت می‌کند، من نیز در این گفتگو مشغول رنگ‌آمیزی احساساتم هستم.