هوش مصنوعی: از کجاها می‌آیی که به این حال و روز افتاده‌ای؟ زلف‌هایت آن‌گونه در خون آغشته شده و چهره‌ات نیز پر از غم و اندوه است!

هوش مصنوعی: دوست عزیز، می‌بینی که دشمنانم را می‌کشی و من هم به همین دلیل کشته می‌شوم، اما این وضعیت حاکی از روحیه مسلمانی است. حالا تا کی باید این روند ادامه پیدا کند؟

هوش مصنوعی: مشکل و درد جانم را ببین که چطور می‌توانم تحمل کنم، اگر فقط یک شعله کوچک در نی بیفتد، آن نی ناچیز می‌شود.

هوش مصنوعی: برای نجات جانم از تو، چه بگویم از این همه ظلم و ستم؟ تو هر بار که بر من می‌افزایی، من هم به تحمل این ظلم ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: هرشب در محفل اندوه می‌نوشم، گاهی از درد دل می‌گریم و گاهی احساس دردی عمیق در وجودم دارم. وقتی در زندگی دچار پریشانی می‌شوم، به این حالت ادامه می‌دهم و سرنوشتم را می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: زمانی که من به دام تو افتادم، دیگر چه خبری از کفاره کارهای من دارم؟ در روم ماهی‌ای به این خوبی وجود دارد و در ری نیز چنین خوبی‌ای هست.

هوش مصنوعی: خسرو که بعضی وقت‌ها از ظلم و بی‌عدالتی تو شکایت می‌کند، و گاهی هم از عشق تو به خود می‌بالد، من این رفتار او را پسندیده نمی‌دانم.