هوش مصنوعی: تو زیباترین زینت مجلس هستی، هر وقت که بخواهی می‌توانی مجلس را شاد و سرزنده کنی. هر لحظه از دو لب زیبایت برای ما از می و گفتگو بگو.

هوش مصنوعی: بدین ترتیب که من به هر تار موی تو از نفس خود غیرتم پیدا می‌شود، آنجا که شجاعت و جسارت وجود دارد، این باد صبا را در هر زمان می‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که عاشقانت چیزی از وجود خود ندارند، نباید مانند یک سلطان، از گدایی که همیشه در دستش چیزی نیست، چیزی بگیری.

هوش مصنوعی: هر لحظه جانم به لب می‌رسد، آیا می‌دانی که این جان تو ارزش چندانی ندارد؟ هر وقت که بخواهم می‌توانم سختی‌ها و مشکلات را بیشتر کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که از تو آسیب و بلا می‌رسد، این آسیب همواره روحی فراتر از خود دارد. اگرچه ممکن است دیگران هم درگیر مشکلاتی شوند، اما همیشه باید از نگاه و غفلت دوری کرد و هوشیار بود.

هوش مصنوعی: ای سر، به زودی به خاک خواهی رفت، پیش آن محبوب نازنین که به خاطر او همیشه پاهایش را می‌بوسیم.

هوش مصنوعی: اگرچه من از او دور هستم، تو ای باد صبا، لطفاً سلام مرا به چشمانم برسان و هر زمان آن خاکی که زیر پای او بوده را یادآوری کن.

هوش مصنوعی: ای آسمان، اگر باران رحمت نمی‌ریری، لااقل سنگی نازل کن! تا کی باید دست خالی دعا کنم و امیدوار به نعمت‌ها باشم؟

هوش مصنوعی: اگر عاشق شدی، از او عذرخواهی کن، زیرا چه مدت می‌خواهی از یک اشتباه صحبت کنی؟