هوش مصنوعی: عشق مانند آتش در وجودم شعله‌ور شد و معشوقم به خاطر این عشق توجهی به من ندارد. این موضوع باعث شده که دل من بسوزد و او به مهمانی دیگران می‌رود.

هوش مصنوعی: ای مرغ جان، دیگر از ناله و زاری دست بردار، چرا که جانان (محبوب) تو اینجا نیست و تو بیهوده در باغ دیگران فریاد می‌زنی.

هوش مصنوعی: گاه جانم را برای تو فدا می‌کنم، گاه اشک چشمانم را نثار می‌سازم. اما در این میان، توجه زیادی به کارهای دیگران دارم و چیزهایی که برای آنهاست را به خودم نمی‌زنم.

هوش مصنوعی: من به دنبال آرامش و خوشی از افراد باتجربه هستم، اما سرنوشتم طوری رقم خورده که گویا خوشبختی به دیگران تعلق دارد و جوانمردی با من نیست.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که بیدل را بکشند، تا کی باید از انتقاد دیگران رنج بکشم؟ به هر حال، آن را با شمشیر خودم به پایان برسان، چرا باید تحت تأثیر سخنان دیگران باشم؟

هوش مصنوعی: اجازه بده که به در خانه‌ات بروم، نگذار که دیگران از بهترین‌های خود را به سوی من بفرستند. من فقط به خاک کوی تو پایبندم و به کسی دیگر فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: ای چشمه حیات، تو بر دیگران پرده می‌افکنی، پس همان‌طور که خود را از یاد دیگران پاک کرده‌ای، دل مرا نیز از نام و نشان آن‌ها خالی کن.

هوش مصنوعی: می‌گویم که مردم از غم تو رنج می‌برند، اما انگار این موضوع چقدر آسان است. جان من به خاطر دیگران جان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو برای خودت سودهایی به دست آوردی که به من آسیب رسانده است. من جانم را به خاطر تو از دست دادم. به خاطر سود خود، از آسیب رساندن به دیگران خودداری کن.

هوش مصنوعی: تو نوشی، اما درد و رنج‌های من ادامه دارد؛ آیا این درست است که تو از این معجون لذت ببری و من در رنج و بیماری دیگران بمانم؟

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر یک تار موی تو جانش را فدای تو می‌کند، حتی اگر جهان دیگری وجود داشته باشد که برتری تو را نادیده گرفته باشد، او به خاطر تو جان و جهان دیگران را نیز به خطر می‌اندازد.