هوش مصنوعی: ای زیبایی و بال‌های تو مایه درد و رنج مردم شده، برای جان ایشان بس کن از به هم زدن آرامش، وگرنه کنترل و اختیار مردم از دستشان خارج خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ناگهان از کوی تو آتشی برنخیزد، دل مردم از آه و ناله پنهانشان باخبر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: بادی از موهای تو می‌وزد و هر طرف را پر از زندگی می‌کند. آیا کسی هست که قبل از این پندار سنگین بر دوش مردم، وجود داشت؟

هوش مصنوعی: هر ذره از خاک او، جانی دارد که دو یا سه بار در حال چرخش است. ای خدا، این چه ناآرامی‌ای برای جان انسان‌هاست؟

هوش مصنوعی: سگی که در خفا به او اشاره کردی، من را خوشحال کرد. اگرچه ممکن است لقمه‌ای به او ندهی، اما در میان مردم او را شاد کن.

هوش مصنوعی: هر شب من در تنهایی و غم تو هستم، در حالی که دیگران می‌گویند که من با تو هستم. اما از میان تمام شب‌ها، یک شب هم به خودت شک کن که دیگران چه نظری درباره‌ات دارند.

هوش مصنوعی: مردمی که هیچ‌گاه برای غم دیگران اشکی نریختند و سنگدل بودند، حالا ببین چگونه به سوی مردی غریب و بی‌کس نگاه می‌کنند که اشک‌های مردم از چشمش جاری است.

هوش مصنوعی: این یک هشدار است به افرادی که در حال آسیب رساندن به دیگران هستند. باید به آن‌ها گفت که چرا با فریب و نیرنگ بر اموال و زندگی دیگران دست‌اندازی می‌کنند. این کارها ادامه نخواهد داشت و انسانیت و اصالت باید حاکم باشد.

هوش مصنوعی: من بر در تو، مانند افرادی نامناسب و بی‌احترامی هستم که به خانه‌ات می‌آیند. در نهایت، بدون دعوت و به طور ناگهانی، مانند مهمانی که به سر میز دیگران می‌آید، بر تو بار می‌آورم.