هوش مصنوعی: سبزه و گل، و دشت و باغ، همه یکسانند و سایه و مکان نیز تفاوتی ندارند.

هوش مصنوعی: در میان چمن‌ها، زیبایی‌های فراوانی وجود دارد که در دل من به یاد زیبایی خاصی است.

هوش مصنوعی: در کنار من افرادی هستند که می‌توانند جانم را پر از زندگی کنند، اما افسوس که تنها کسی که مرا می‌آزارد، همان فرد است.

هوش مصنوعی: در چمنی، هر کسی و من در کنار در آن، باغ من همان‌جاست و تماشای زیبایی‌ها نیز همین‌گونه است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از دل و جان برود، نامی از آن باقی نمی‌ماند، اما هنوز عشق و خواسته‌ها همانند گذشته باقی هستند.

هوش مصنوعی: چشمان من مانند سیلی از دریای محبت عبور کرد و دل عاشق من داغ و سوخته ماند.

هوش مصنوعی: قهر تو برای عاشقان همچون لطفی است که در آن، درد و رنج را با شیرینی عشق در هم می‌آمیزد. برای آنها، خار و خرما هر دو به یک اندازه ارزشمند هستند.

هوش مصنوعی: تفاوت میان دو لب تو همانند تفاوت میان آب و گل است؛ یکی زندگی‌بخش و دیگری مکان مقدس.

هوش مصنوعی: از تو پیشامدی است و از دل خسرو خوشنودی، که آنچه از توست همان خواهد بود و آنچه از ماست نیز همان خواهد بود.