هوش مصنوعی: وقتی دلم به خاطر عشق او بسوزد، آن احساس و نورانی که در وجودم وجود دارد، ناشی از غباری است که از او به من می‌رسد و باعث روشنایی دیدگانم می‌شود.

هوش مصنوعی: عزیزان عاشق، غم خود را برای دیگری به آتش نکشید، چرا که من از حسادت و غیرت بر عشق خود جان باختم و حق من همین عشق و جان و دل است.

هوش مصنوعی: این ابیات به نوعی از جدایی و وفاداری اشاره دارد. گوینده می‌گوید همان‌طور که روابط حکمت و عشق را شکل می‌دهند، این رابطه از آن او نیست و به خاطر اینکه عشق خالص وجود ندارد، بهتر است که از آن دست بکشد. در واقع، تا زمانی که این عشق واقعی نیست، بهتر است وابستگی ندارد و به خودش آسیب نزند.

هوش مصنوعی: به درگاه تو، حالتی از ناله و اشک را برایت نوشته‌ام. بخوان که این دردها بیشتر می‌شود، چرا که این داستان زندگی من است.

هوش مصنوعی: من در سرزمین تو جان سپردم و از خداوند خواستم که مرگم را به نام تو بنویسد و عمر ابدی من باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه در درد فراق، تنی بر خاک خویش می‌خوابم، اما وقتی یاد تو را در دل دارم، گویی بر بستر نرم و لطیف خوابیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه گوشه‌ای پر از غم وجود دارد و این حالتی ناخوشایند است، اما وقتی به یاد تو می‌افتم، دلم به مانند باغ و بوستانی شاداب و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر ای باد صبا، به آنجا بروی و از طرف من برای او دعایی بکنی، فقط به او بگو که این دعای من است ولی نگو که این کلمات از زبان من است.

هوش مصنوعی: اگر خسرو به پای تو افتد و خاک راهت شود، تو غبار پا را بر او بنشانی، در حالی که نمی‌دانی که آن غبار، استخوان من است.