هوش مصنوعی: بدون تو، زمان به سختی می‌گذرد، نه اینکه کسی از دیده‌ام پنهان باشد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به سوی من بیا، هرچند که نشستن در کنار درویش و تحمل غم و مصیبت، نشانه‌ی ن نگاری و بی‌احترامی شاهان به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را چون مروارید بر در تو می‌ریزم، چون در کوی تو دوستی نیست، نمی‌خواهم رایگان بمانم.

هوش مصنوعی: می‌گویند صبوری من در برابر روی تو به چه دلیل است، وقتی که طاقت دیدن تو را دارم، چرا باید از نظرت دور باشم؟

هوش مصنوعی: از وجودم همواره چنین برمی‌آید که خویشتن را در عمق جانم حس کنم و این احساس در تمام عمر با من بوده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم تو را سرزنش کنم اگر به من بدی کنی، چون مهربانی و خوب بودن همیشه تو را رها نخواهند کرد.

هوش مصنوعی: به سختی و رنج کشیدن و جان دادن بهتر از این است که در کنار افرادی نیک و خوب نباشی.

هوش مصنوعی: مسیر افرادی که شهوات را دنبال می‌کنند، با راه عاشقان متفاوت است. عده‌ای فقط از عشق سخن می‌زنند و در واقعیت هیچ‌گاه درگیر عمق آن نمی‌شوند. بنابراین، پس از بروز مشکلات و بحران‌ها، فهمیدنی برایشان در کار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: از داستان خسرو نپرس، زیرا تعجبی که از زیبایی تو به وجود آمده، مرا به حدی تحت تاثیر قرار داده که نمی‌توانم حرفی بزنم.