هوش مصنوعی: من از نگاه خوبان، به سمت قبله مسلمانان می‌ایستم، اما نمی‌دانم این چه آیینی است.

هوش مصنوعی: بزن به سنگ، ای کسی که مدام عیب‌جویی می‌کنی، زیرا نگاه‌های خرد و عقل ما از هر طرف به ما توجه دارد.

هوش مصنوعی: عشق به قدری عمیق و وسیع است که نمی‌توان آن را در دل جا داد، و ناامیدی و غم هم از خود عشق نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل با یار خود به شدت وابسته است و این وابستگی مانند گریه‌ای است که به وصالی عاطفی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: اگر دو هیزم به هم چسبیده شوند، آتش آن‌ها بیشتر می‌شود. بنابراین، وقتی که دردی را با کسی در میان بگذاریم، آن درد شدت بیشتری پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که خاک راه تو به عنوان تسکینی برای دردهایم وجود دارد، دیگر چه دردی احساس کنم در حالی که چشمانم از بی‌خبری از راه تو زخم‌دار است؟

هوش مصنوعی: دل تو به پیشواز روزی می‌رود و به تو می‌گوید، ای کافر، حتی اگر تیرهایی به سوی دین خود فرستاده شود.

هوش مصنوعی: خط تو نادرست در دل می‌نشیند، چونکه لب‌های تو پر از عسل و همچنین زهر است.

هوش مصنوعی: نویسنده در این بیت هشدار می‌دهد که نباید از عشق و آشنایی با محبوب خود سخن گفت، زیرا این نوع آشنایی می‌تواند خطرناک و مثل رابطه گرگ و میش باشد، که یکی در خطر از دیگری است.